در آستان خورشيد کسي منتظرم است
کسي از جنس نور
و حتي بالا تر از آن
کسي که خورشيد در پيش برق چشمانش
سو سوي نوري کم فروغ بيش نيست
کسي که وجودش پلي است محکم
براي عبور من
عبور از خودم و رسيدن به او
عبور از فنا و رسيدن به ابديت
خداوندا مبهوتم از اين تالع
و در تحير که چرا مستوجب اين غمم
اين روزگار با هزاران خدعه و مزورانه
مرا از او دور انداخت
خداوندا چگونه بخوانمت ؟
چگونه صدايت کنم ؟
چگونه بخواهم مرا به محبوبم نزديک کني ؟