قطره دلش دریا می خواست . خیلی وقت بود که به خدا گفته بود .

هر بارخدا می گفت : از قطره تا دریا راهی ست طولانی . راهی از رنج و عشق و صبوری .

هر قطره را لیاقت دریا نیست .

قطره عبور کرد و گذشت ... قطره پشت سر گذاشت ...

قطره ایستاد و منجمد شد . قطره روان شد و راه افتاد . قطره از دست داد و به اسمان رفت . و

هر بار چیزی از رنج و عشق و صبوری اموخت .

تا روزی که خدا گفت : امروز روز توست .  روز دریا شدن .

خدا قطره را به دریا رساند .

قطره طعم دریا را چشید. طعم دریا شدن را . اما . . .

روزی قطره به خدا گفت : از دریا بزرگتر ، اری از دریا بزرگتر هم هست ؟

خدا گفت : هست .

قطره گفت : پس من ان را می خواهم ... بزرگترین را ... بی نهایت را ...

خدا قطره را برداشت و در قلب ادم گذاشت و گفت : اینجا بی نهایت است .

ادم عاشق بود . دنبال کلمه ای می گشت تا عشق را توی ان بریزد اما هیچ کلمه ای توان

سنگینی عشق را نداشت . ادم هم عشقش را توی یک قطره ریخت . قطره از قلب عاشق عبور

کرد .و وقتی که قطره از چشم عاشق چکید ،خدا گفت : حالا تو بی نهایتی  چون  که

عکس من در اشک عاشق است

گفتمش: دل می‏خری؟! پرسید چند؟! گفتمش: دل مال تو، تنها بخند. خنده کرد و دل ز دستانم ربود تا به خود باز آمدم او رفته بود دل ز دستش روی خاک افتاده بود جای پایش روی دل جا مانده بود

به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد عجب از محبت من که در او اثر ندارد غلط است هر که گوید دل به دل راه دارد دل من ز غصه خون شد دل تو خبر ندارد کاش قلبم درد تنهایی نداشت چهره ام هرگز پریشا نی نداشت کاش برگ های آخر تقویم عشق حرفی از یک روز بارانی نداشت کاش می شد راه سخت عشق را بی خطر پیمود و قربانی نداشت

عشق فرا موش کردنی نیست بلکه بخشیدن است

عشق گوش دادن نیست بلکه درک کردن است عشق دیدن نیست بلکه احساس کردن است

عشق جا زدن وکنار کشیدن نیست بلکه صبر داشتن وادامه دادن است

عشق یعنی آخر خط بهشت

عشق یعنی حسرت شبهای گرم

 عشق یعنی یاد یک رویای نرم

ای علت قشنگی رویای و خواب من

تنها دلیل گم شدن اظطراب من

ای راه حل ساده جبران تشنگی

فواره نگاه قشنگ تو آب من

باران چقدر حرف تو را گوش میکند

می بارد آنقدر که نیایی به خواب من

مرا در بیستون بر خاک بسپارید تا شب ها

غم بی هم زبانی را برای کوهکن گویم

بگویم عاشقم بی همدمم دیوانه ام مستم

نمی دانم کدامین حال و درد خویشتن گویم

از آن گم گشته من هم نشانی آور ای قاصد

که چون یعقوب نا بینا سخن با پیرهن گویم

تو می یایی به بالینم ولی آن دم که در خاکم

خوش آمد گویمت اما در آغوش کفن گویم

 

 

خدا حافظ               همین حالا                 همین حالا

که من تنهام

خدا حافظ به شرطی که                     بفهمی

تر شده چشمام

خدا حافظ کمی غمگین                       به یاد

اون همه تردید

به یاد آسمونی که منو از     چشم تو      می دید

اگه گفتم                        خدا حافظ

نه اینکه رفتنت سادست

نه اینکه می شه باور کرد

دوباره آخر جادست

خدا حافظ                        واسه اینکه

نبندی دل به رویا ها

بدونی بی تو و با تو                         همینه

رسم این دنیا

خدا حافظ                   همین حالا              خدا حافظ

ندونسته دلم رو به غریبه سپردم اون غریبه رو ساده شمردم گول چشم سیاهشو خوردم رفت از این شهر که دلم رو به خون بکشونه جون من رو به لب برسونه جای دیگه آتیش بسوزونه ندونستم که غریبه , هرچی باشه یه غریبست ندونستم که غریبه , هرچی باشه یه غریبست یه غریبه اومد از راه با من آشنا شد با تموم خستگیهاش با من همصدا شد خونه دل از محبت گرم و با صفا شد به غرور گذشته رسیدم , به هوای گذشته پریدم چی بگم ...... ندونستم که غریبه , هرچی باشه یه غریبست ندونستم که...

عشق یعنی مستی و دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی ناله ها با چشم تر
و عشق یعنی هزاران هزار معنی کشف نشده ی دیگه
عاشق باشید